Niemen w polskiej literaturze.
• A tak, gdzie się obrócisz, z każdej wydasz stopy,
Żeś znad Niemna, żeś Polak, mieszkaniec Europy.
Adam Mickiewicz, Do Joachima Lelewela, 1822
• Już są w drodze, na pierwszy znak Napoleona
Przejdą Niemen i – bracie! Ojczyzna wskrzeszona!
Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, księga VI, 1834
• O Niemnie! wkrótce runą do twych brodów
Śmierć i pożogę niosące szeregi,
I twoje dotąd szanowane brzegi
Topór z zielonych ogołoci wianków,
Huk dział wystraszy słowiki z ogrodów.
Co przyrodzenia związał łańcuch złoty,
Wszystko rozerwie nienawiść narodów;
Wszystko rozerwie; – lecz serca kochanków
Złączą się znowu w pieśniach wajdelotów
Adam Mickiewicz, Konrad Wallenrod, 1828
• Nad Niemnem
Eliza Orzeszkowa, powieść, 1887
• Niemnie, domowa rzeko moja! gdzie są wody,
Które niegdyś czerpałem w niemowlęce dłonie,
Na których potem w dzikie pływałem ustronie,
Sercu niespokojnemu szukając ochłody?
Adam Mickiewicz, Do Niemna, 1826
• Tak Niemen, dawniej sławny z gościnności,
Łączący bratnich narodów dzierżawy,
Już teraz dla nich był progiem wieczności
I nikt, bez straty życia lub swobody,
Nie mógł przestąpić zakazanej wody.
Adam Mickiewicz, Konrad Wallenrod, 1828
Babki wiem, że Was wkurzam, ale o życiu ma Białorusi w kolejnej odsłonie napiszę już na pewno
![cieszysie ztx](http://www.forum.amazonka.org.pl/Smileys/aaron/cieszy_si.gif)
. Buziaczki Babeczki.
![xhc](http://www.forum.amazonka.org.pl/Smileys/aaron/rofl.gif)